در حال حاضر كشور ما مواجه با 9080 پروژه عمراني ملي و بيش از 45000 پروژه استاني نيمه تمام و در حال اجرا مي باشد . رشد جمعيت در كشور و ارتقا سطح زندگي، موجب افزايش نيازها و هزينه هاي جاري مي شود، كه اگر درآمدهاي كشور را به صورتي خوشبينانه ثابت فر ض نماييم، هر ساله ب ه ناچار بودجه هاي عمراني كاهش يافته و اين كاهش سبب طولاني شدن دوره اجراي پروژه ها خواهد شد . افزايش دوره ساخت پروژه ها و معطل ماندن هزينه هاي انجام شده، زيان هنگفتي را بر كشور تحميل مي كند كه زيان ناشي از تاخير در بهره برداري از طرح هاي عمراني، سالانه بالغ بر 460 ميليارد تومان مي باشد. براي ادامه حيات و حضور در سطح بين المللي، در حاليكه با محدوديت منابع و افزايش روزافزون تقاضا در سطحي به مراتب وسيع تر از قبل روبرو هستيم، بايد كاهش هزينه ها به طور جدي دنبال شود . اين امر ما را به حذف هزينه ها و جوانب زائد پروژه ها وادار مي سازد و چنانچه مهندسي ارزش اعمال گردد، هر فرد و يا سازماني مي بايست از روش ها و هزينه هاي بكار برده در طرح خود، دفاع نموده و خود را پاسخگو بداند و اين خود سبب تفكر و انديشيدن به راهكارهاي جديد كه متفاوت از نگرش سنتي هستند، خواهد شد. كاربست مهندسي ارزش تنها به مرحله طراحي و ساخت پروژه ها محدود نشده ، بلكه شامل مرحله بهره برداري و نگهداري نيز مي شود . بهبود كاركرد و صرفه جويي به عنوان دو عامل اساسي در نتايج حاصل از كاربرد مهندسي ارزش است و بر اساس تجربه جهاني در قبال هر واحد هزينه براي مهندسي ارزش، بين 15 تا 30 واحد صرفه جويي حاصل مي شود