در سال 1995 کنگره‌ی آمریکا اعمال مهندسی ارزش در پروژه‌های راه و ترابری این کشور را الزامی نمود و از سال بعد تعداد مطالعات ارزش در پروژه‌های راه و ترابری به حدود 400 مطالعه در سال رسید و در 12 سال 100 میلیون دلار هزینه‌ی مطالعات ارزش بازگشت سرمایه‌ای به میزان بیش از 17 میلیارد دلار داشته است. در سال 1384 سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی سابق الزام انجام مطالعات ارزش در پروژه‌های عمرانی اعلام نمود ولی در 5 سال گذشته اعمال این الزام قانونی در کشور گسترده و فراگیر نبوده است. براساس تجارب نویسندگان مقاله با یک دهه فعالیت حرفه‌ای در زمینه مهندسی ارزش، نبود رتبه‌بندی مهندسی ارزش یکی از دلایل فراگیر نشدن مهندسی ارزش در پروژه‌های عمرانی است. در هیمن راستا شرح خدمات، نحوه انتخاب و ارجاع کار و پرداخت حق‌الزحمه به مشاوران ارزش در دوره‌های پیش از ساخت و حین ساخت توسط معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی ریاست جمهوری تهیه و پس از چند نوبت اصلاحات ابلاغ گردیده است. اما سابقه یک دهه فعالیت حرفه‌ای ثابت نموده است که این آیین نامه نتوانسته‌اند پاسخ مناسبی را به نیاز تولیدکنندگان و خریداران این خدمت ارائه نماید. این مقاله با بررسی وضعیت تولید و مصرف خدمات مهندسی ارزش در ایران، تجارت داخلی و جهانی در این خصوص و بررسی قوانین و مقررات، به ضرورت وجود سیستم رتبه‌بندی مشاوران مهندسی ارزش به صورت مجزا و تحت یک ردیف جدا در تشخیص صلاحیت مهندسان مشاور می‌پردازد.