به‌منظور نتیجه‌گیری بهتر از یک فرایند مهندسی ارزش، تیم‌های مهندسی ارزش می‌بایست با حضور نمایندگانی از ذینفعان مختلف (کارفرمای پروژه، مشاور طرح، مشاور مهندسی ارزش، پیمانکار، سرمایه‌گذار، بهره‌بردار، جامعه و محیط‌زیست...) تشکیل گردد. نبود هر یک از این عناصر، منجر به در نظر گرفته نشدن یکی از حوزه‌های اصلی تصمیم‌گیری شده و بعضاً اثرات زیان‌باری در تصمیم‌گیری نهای بر جای خواهد گذاشت. در این میان نقش پیمانکار کلیدی بوده و بهره‌گیری از تجارب وی از اهمیت بسیار بالایی در کل‌نگری و رسیدن به اهداف مهندسی ارزش برخوردار است. نکته حائز اهمیت دیگر، گردآوری صحیح اطلاعات و نیز تحلیل مناسب کارکردهای طرح به‌منظور آنالیز دقیق پروژه می‌باشد. اما آنچه که پس از ارائه و مدیریت بخش "خلاقیت" بیشترین اهمیت را در تصمیم‌سازی برای کارفرما داراست، تمرکز بر فاز ارزیابی می‌باشد که متأسفانه عموماً این بخش علیرغم اهمیت فوق‌العاده آن، از بخش‌های نحیف گزارش‌های مهندسی ارزش در پروژه‌های جاری است. ضرورت کمی کردن معیارهای مقایسه، لحاظ نمودن تمامی ابعاد یک پروژه در تعیین شاخص‌های ارزیابی و اثر مستقیم آن بر صحت تصمیم‌سازی مشاور، عمده مبحث این مقاله بوده و ارائه مثال عملی موفق مهندسی ارزش بر اسکله‌های توسعه اول بندر امیرآباد بر میزان قابلیت بهره‌گیری از آن می‌افزاید. در مثال مذکور تغییر در سیاست‌های سرمایه‌گذاری و اجرای پروژه‌های کارفرما (سازمان بنادر و کشتیرانی) و حرکت به سمت جلب سرمایه و اجرا به روش B.O.T آمده است. تیم مهندسی ارزش فعالیت خود را در مرحله "اتمام فاز طراحی" و "آغاز فاز اجرا" شروع کرد. مراحل انجام کار و نتایج به‌دست آمده به اختصار و به‌منظور هر چه کاربردی‌تر کردن مطالب برای خوانندگان، در ادامه آمده است.‌