مهندسي ارزش ، روشي ساختارمند براي حل مشكلات و محدوديتهاي مديريتي و مهندسي مطرح در پروژه ها است . در اين روش با سازمان دهي كار گروهي تخصصي و نگرش نو و خلاقانه به رويكردهاي اجرايي مطرح در پروژه ها، به شناسايي و هدف هزينه هاي غير ضروري پرداخته مي شود. هدف پژوهش حاضر، كاربرد فرآيند مهندسي ارزش به عنوان روشي نوين مديريتي براي كاهش هزينه هاي محصول ،مخصوصا كاهش مصرف انرژي در جهت توليد محصول و بررسي ميزان كاربرد هر يك از فازهاي و موانع اجرايي اين فن مي باشد . از بين شركت هاي توليد كننده سيمان ، شركت سيمان غرب كرمانشاه انتخاب گرديد. و پرسشنامه بين كاركنان واحدهاي مختلف توزيع گرديد. ابتدا فرضيات پژوهش با توجه هدف اصلي مهندسي ارزش بيان و سپس براي آزمون فرضيات از نرم افزار spss با 95% اطمينان استفاده گرديد.براي آزمون فرضيات و جمع آوري اطلاعات جامعه آماري از پرسشنامه با پاسخ هاي پنج گزينه اي بصورت طيف ليكرت استفاده شده است. به منظور پياده سازي روش مهندسي ارزش ، اجراي 7 فاز لازم مي باشد .پژوهشگر به دنبال اينست كه آيا اجراء مهندسي ارزش در جهت كاهش انرژي در كارخانجات سيمان كاربرد دارد؟ و يااجراء مهندسي ارزش باعث كاهش بهاي تمام شده محصول بدون وارد شدن خدشه بر ويژگي كيفي مي شود و آيا در كل، اجراء اين روش باعث كاهش انرژي مصرفي در توليد سيمان مي شود و همين طور، هفت فازاين روش به چه ميزاني مورد استفاده قرار مي گيرد . نتايج پژوهش بيانگر آنست، با آنكه ضرورت استفاده از اين روش براي كاهش هزينه هاي محصول كاملا احساس مي شود اما به دلايلي از قبيل: نبود بسترهاي قانوني لازم براي اجراي مهندسي ارزش در پروژه ها و صنايع كشور، ضعف دانش و پذيرش مهندسي ارزش در بخش هاي اجرايي پروژه ها، نبود فرهنگ كار گروهي در پروژه ها، نبود شناخت كافي مديران و كاركنان نسبت به اين روش ، نياز به مطالعه و پژوهش هاي بيشتر در اين زمينه احساس مي شود.