آيا پيمودن راهي كه كشورها و سازمان هاي توسعه يافته در صد سال پيموده اند، براي كشورها و سازمان هاي در حال توسعه نيز صد سال طول خواهد كشيد؟ امروزه كشورها و سازمان هاي در حال توسعه با توجه به محدوديت هاي انتقال تكنولوژي (اعم از محدوديت هاي مالي، تحريم هاي اقتصادي و سياسي و از اين قبيل موارد) و لزوم انتقال تكنولوژي جهت دست يابي به دانش روز و تقويت رقابت پذيري به روش ها، تكنيك ها و ابزارهاي متعددي روي آورده اند، تا با استفاده از اين روش ها، تكنولوژي را بومي كرده و از مطالعه ى آن، راهي براي خلق دانش و ايجاد تكنولوژي فراهم آورند. دراين راستا يكي از روش ها و ابزارهاي سودمند كه تا كنون بارها آزمايش شده است روش مهندسي معكوس مي باشد. با مطالعه اي بر ادبيات موضوعي و مراجعه به بهترين تجارب عملي در بكارگيري اين روش مي توان دريافت كه بسياري از كشورها و سازمان هاي توسعه يافته امروزي سالياني پيش با استفاده از مهندسي معكوس به تكنولوژي هاي روز دست يافته و پس از مدتي خود خالق تكنولوژي هاي نوين شده اند. در اين پژوهش محققين با طرح اين پرسش كه آيا مهندسي معكوس به تنهايي جوابگوي مشكلات امروزي است، با توجه به يافته هاي علمي و تجارب عملي خود و با استفاده از روش تحقيق كيفي (مورد كاوي) به ارائه ى مدل تلفيقي مهندسي معكوس و مهندسي ارزش پرداختند و نهايتا مدل پيشنهادي در يكي از پروژه هاي صنايع سازمان هوافضا مورد بررسي و آزمون قرار گرفت و نتايج بي سابقه اي را دربرداشت كه نهايتا علاوه بر كسب دانش فني، كاهش هزينه توليد، كاهش اقلام تشكيل دهنده، افزايش كارايي و قابليت هاي محصول را دربرداشت.