در صورتي كه طراحي يك سازه به صورتي انجام بگيرد كه علاوه بر رعايت مسائل فني و ضوابط طراحي ، كمترين هزينه اجرايي را داشته باشد ؛ به چنين فرايندي بهينه سازي گفته ميشود. بهينه سازي سازه ها با درجات آزادي زياد ، از جمله محاسباتي ، مستلزم صرف نظر زمان هاي طولاني مي باشند. استفاده از مفاهيم الگوريتم ژنتيك مي تواند در كاهش كلي زمان لازم جهت بهينه سازي بسيار مفيد واقع شوند. در اين مقاله ، روش ژنتيك و نيز نحوه استفاده از آن دربهينه سازي سازه هاي فضاكار استوانه اي دو لايه بيان شده اند. دليل استفاده فراوان از اين روش در زمينه هاي متفاوت اين است كه از يك سو به لحاظ محاسباتي ساده بوده واز سوي ديگر ،در مراحل جستجو بسيار قدرتمند مي باشد علاوه بر اين از نظر مباني و اصول ، به فرضيات محدود كننده در فضاي جستجو نظير پيوستگي و يا وجود داشتن مشتقات تابع محدود نمي باشد . با توجه به اين كه در سازه هاي فضا كار استوانه اي ، مقدار و چگونگي نيروهاي وارده ، وابسته به هندسه سازه مي باشد ، انتخاب مقدار مناسب براي ارتفاع سازه استوانه اي در كاهش سطح مقطع اعضا و در نتيجه كاهش وزن سازه تاثير زيادي دارد.در اين مقاله تاثير تغييرات نيروهاي ثقلي و جانبي بر ارتفاع بهينه گنبد و تاثير تغييرات ارتفاع گنبد بر مقاطع اعضا و وزن سازه مورد بررسي قرار گرفته و نتايج به دست آمده به صورت نمودارهايي ارائه شده اند.